Labgids.be

​Infectie met SARS-CoV-2 leidt tot de formatie van antilichamen gericht tegen onder meer het nucleocapside (N) en spike (S) eiwit. Het S-eiwit zit op de buitenkant van de virusenveloppe en bindt op de ACE2-receptor van cellen om ze vervolgens binnen te dringen en er te repliceren. Antilichamen tegen het S-eiwit zullen deze binding verhinderen. Vermits vaccins gebruik maken van het S-eiwit als immuniserend target zullen post-vaccinatie enkel antistoffen tegen het S-eiwit aantoonbaar zijn, dit op voorwaarde dat er geen antilichamen circuleren van een eerdere infectie.

Bij een aanvraag van SARS-CoV-2 antilichamen worden zowel antilichamen tegen het N- als S-eiwit opgespoord. De serologische interpretatie ervan gebeurt door de verantwoordelijke klinisch bioloog.
Antilichamen worden het best aangevraagd minimaal 14 dagen na start van de symptomen. Patiënten zonder of met milde klachten ontwikkelen mogelijk niet steeds antistoffen. Het is nog niet gekend of antistoffen bescherming bieden tegen nieuwe infectie en of men al dan niet nog besmettelijk is.